میثاق/ علیرضا بهرامی عیسی آبادی

صدای خنده های تو
آغازِ فصلِ خوندنه
تنهایی رو کنار زدن
با عشق کنارِت موندنه

جِنسِ تو از حریر و اَشک
جلوه یی از مهتاب و نور
اومدی تا زنده کنی
قصه یی از رویایِ دور

رویایی که توش آدما
از عشق به فردا رسیدن
به جای عشق جون دادنو
تشنه به دریا رسیدن

اومدی تا مهتاب بشی
واسه شبای انتظار
یه تکیه گاهِ مُطمئن
واسه دلای بی قرار

انگار تورو فرشته یی
از توی خواب کشید و رفت
نفس نفس ترانه رو
به جونِ تو دمید و رفت