غزل های مشرقی / مجموعه شعری از آذر زمانی

بخشی از اشعار

فصل جدایی

باید که خودم از شب چشم تو نرانم…

تا شعر شوی واژه­ ی عشق تو بخوانم

باید که در اندیشه­ ی فردای تو باشم

در خانه­ی عشق تو کنار تو بمانم…

یک میز میان من و تو فصل جدایی

با صندلی و قهوه­ ی داغی که گمانم

تلخ است اگر لحظه­ ی آخر تو نیایی

با عشق و امیدی که از هیچ ندانم

هی نقل کنم قصه­ ی مجنون و برایت

لالایی شب­های پر از خاطره خوانم

جدی نگرفتی تو تمام دل من را!…

هر چند که بی­ عشق تو هرگز نتوانم…