ساز جرس
جرس، زنگ، درای، زنگی که به گردن چهارپایان می بندند و جمع آن اجراس است. (ف. عمید)
چون حمل و نقل و حرکت کاروان ها در گذشته بوسیله چهارپایان مانند: شتر، اسب و قاطر بوده و به گردن این حیوانات جرس آویزان می کردند و صدای زنگ آن ها نشانه حرکت و جابجایی کاروان ها بوده است.
• جرس در لغت نامه دهخدا
جرس جسمی تو خالی که از آهن و مس سازند و آلتی بر آن کوبند تا آواز دهد. جرس انواع گوناگون دارد، برخی گفته اند: جرس آن است که بر اطراف آن شاخ ها باشد مانند مژه های چشم و آن را زنگ نیز گویند.
جرس را گاهی به صورت پیاله سازند که آن را درای گویند و گاهی به صورت گوی سازند و گاهی به صورت تابه از هفت جوش سازند و به پتک زدن آواز دهد و این نمونه اشعاری است که جرس در آن آمده است.
